30 jaar vriendschap: Een ode aan mijn onvervangbare vriendin
Al 30 jaar vriendschap, hoe is dat mogelijk? Ik ontmoette Jaimy op de basisschool in Den Haag, destijds bekend als ‘Het Kompas’. Inmiddels heeft de school een nieuwe naam: Openbare Basisschool (OBS) Max Velthuijs. Laten we eerst teruggaan naar mijn vriendin Jaimy. We waren zo’n 3 à 4 jaar oud toen we in groep 1 begonnen. Elke klas hebben we samen doorlopen. En dat was niet het enige; we gingen ook samen naar de naschoolse opvang. Intussen werden onze moeders ook goede vriendinnen.
Als ik terugkijk naar al onze foto’s, zie ik een schat aan herinneringen. Onze verjaardagen, kinderfeestjes, schoolreisjes, dansoptredens, toneelstukken, buitenspelen, en zelfs op kamp met buurthuis Sam Sam. Een schat aan herinneringen die we samen hebben beleefd!
Onze jeugd
Als ik terugkijk naar onze jeugd, besef ik dat we werkelijk een fantastische tijd hebben gehad! Of het nu aan onze stad lag, Den Haag, of aan de jaren ’90 waarin we opgroeiden, het waren gewoonweg geweldige jaren. Niet alleen op school, maar ook na school en tijdens vakanties waren er talloze activiteiten die we vaak samen met onze vriendinnen beleefden.
Ik koester het delen van onze herinneringen uit vroegere tijden met Jaimy; het laat me zien hoe bijzonder onze vriendschap is. Of we nu op 15 km of 1000 km afstand van elkaar wonen, de band die we hebben, blijft voor altijd bestaan!
Onze zusjes
Jaimy heeft twee zusjes, Janeese en Jarryn. Janeese was eigenlijk altijd overal bij betrokken. Ik herinner me nog goed hoe ze altijd voor haar zus Jaimy opkwam, een pittige maar prachtige dame. Jarryn is even oud als mijn zusje. Onze moeders waren tegelijkertijd zwanger, bespraken hun zwangerschapsongemakken en leenden zelfs jurken uit aan elkaar. Op de dag dat mijn zusje geboren werd, bleef ik bij Jaimy slapen zodat Sheila voor mij kon zorgen. Mijn moeder lag al in het ziekenhuis, omdat mijn zusje met een operatie gehaald moest worden.
Heftige tijden
Dit is een periode in ons leven, vooral die van Jaimy en haar zusjes, die ik nooit zal vergeten. We begonnen allemaal aan de eerste klas van de middelbare school. De groep van de basisschool verspreidde zich over verschillende scholen in Den Haag. Toen we rond de 12 à 13 jaar oud waren, kwam het meest schokkende nieuws ooit. Jaimy’s moeder was plotseling overleden. Zelfs nu, als ik erover schrijf, bezorgt het me nog kippenvel. De begrafenis was emotioneel, maar tegelijkertijd ook heel mooi. Iedereen was in het wit gekleed en er waren ontzettend veel mensen aanwezig. Dat gaf Jaimy en haar zusjes een geruststellend gevoel, wetende hoeveel mensen om Sheila en haar kinderen gaven. Enkele jaren geleden ben ik samen met Jaimy op eerste kerstdag naar Sheila gegaan om bloemen te brengen.
Een vriendschap die altijd blijft bestaan
Of ik Jaimy nu een half jaar niet spreek of dagelijks, deze vriendschap zal altijd blijven bestaan. We weten wat we aan elkaar hebben. Ze is de eerste die me een bericht stuurt om te informeren naar mijn verjaardagsplannen, of ze is degene die me achtervolgt om te controleren hoe het met me gaat. Ik ben echt verschrikkelijk in reageren op WhatsApp, laat staan op tijd antwoorden, haha! Dat heeft te maken met mijn traagheid, don’t blame me!
Een ode aan Jaimy!
Jaimy, ik ben ongelooflijk trots op jou en onze vriendschap! De obstakels die je hebt overwonnen en de prestaties die je hebt behaald zijn bewonderenswaardig. Op je 34e nog steeds studeren en hard werken, dat is bewonderenswaardig. Ik ben zo ontzettend trots op jou! Trots op wie je bent als persoon, jouw positieve energie en je doorzettingsvermogen. Je mag echt trots zijn op jezelf. Hopelijk kijk je in de spiegel en zie je de krachtige vrouw die je bent en besef je waar je nu staat. Ik hou ontzettend veel van jou, to infinity and beyond!
